Alzoo gaan we dan tenslotte, 27 April. Familie uitgeleide vanuit Bandoeng, uitgezonderd Annie, die haar ijsjes niet in de steek kan laten. Maar Elly komt helemaal uit Indramajoe naar Priok. Treffen elkaar in Tjikampek - treinrit vervelend. Onno houdt zich voorlopig koest. Trekt zich niets aan van de uittocht 's morgens om half 6, van de stampvolle auto, van de rumoerige treinreis. De geschichte (?) in Priok na wat gesanik afgeloopen. Bus naar de boot. Lijken wel landverhuizers met onze 13 coelies, w.o. wieg, mand, bad enz. Never mind, we zitten tenslotte op de boot. Druk, roezemoezig - gelijk gewoonlijk - trappen af - steeds maar trappen af. Heet. Nauw. Naar. Pijpenla met onwijs gangetje naar de patrijspoort. Als de wieg ervoor staat, is de toegang tot 't gangetje afgesloten. En waar de wieg meteen vlak voor de waschbeweging, èn vlak tegen de kast staat, en onze koffers tegenover de couchetten nog maar een nauw openingetje overlaten om te passeren (hetgeen een (...), waar je toch direct op de wieg stuit) wordt de heele situatie tamelijk penibel.

Intusschen: de wieg staat er nog niet. Er staat een onzinnig laag en klein kinderbedje. En Onno brult! Brult! We leggen hem in 't belachelijke ijzeren ding en verlaten hem snoodelijk. Boven de boel verkend. Je wordt beroerd van alle trappen en gangen. Strijken neer op dek. Vruchtencobblers, foto's...en steeds 't rumoer om je heen...

En tenslotte de fluit. Iedereen tijgt naar de uitgang. Afscheid niet al te tragisch...6 maanden zijn niets. Maar om je heen wel veel geween en knarsing van tanden.

Dan sta je van bovenaf 't gewriemel op de kade gade te slaan. Geroep. Gewuif. Serpentines. Muziek....Veel kabaal en opwinding van twee kanten. En dan dobberen we deugdelijk. Dee en Elly hollen dartel mee met de menigte. Grijpen de serpentine eindes. Die onherroepelijk de een na de ander breken. De reis is nu eerst een voldongen feit geworden.

Beneden in de hut krijscht Onno hartverscheurend om eten. 't Is al lang over z'n tijd. Het verzuim hersteld. Tevreden sukkelt hij in slaap. Dan naar de eetzaal. Stampvol. We strijken neer aan een tafel waar nog niets van te zeggen valt. "Men" kent "men" nog niet. Na tafel even naar boven. Zee - zee - zee... Hoe 't mogelijk is in zo'n korte tijd!!! Wind en lucht en alsmaar water. Naar de hut om slaap in te halen. Wieg eerst uitgepakt. Onno overgeheveld.

Drie uur: voeding, dus de rust niet van lange duur. Half vijf: oefening met zwemvesten. Crazy! Ontmoeten Adrie en Fr. (?) van Esveld. 't Tweedeklassedek krijgt zoetjes aan een meer vertrouwd aanzien.

Zes uur weer naar beneden. Onno. Dan weer eetzaal. Hebben intusschen een andere tafel uitgezocht. Adrie bij ons neergestreken. De gek! We lachen ons naar. Daarna weer 't dek, en een wandeling ommerondomme (?) De luiste houding in een dekstoel. Water en duisternis. En wind. Zalig!... Dit is dan de eerste dag aan boord (bevalt best)

Na een dag Singapore. Rondrit door de stad per tax. Natuurlijk Botanical Garden. Natuurlijk 't Obat Matijanhuis. Veel bombastische pracht en smakelooze pronk. Toch indrukwekkend. Naar Whiteaways voor een pyamabroek. Niet te krijgen. Althans te duur. Naar boord terug voor Onno. Z'n tijd alweer. Dan weer gauw naar boven. De drukke handel op de ka fascineert je. Spijt dat je alle cadeaux in Indië kocht. Alles hier veel goedkooper. Koopen alleen een leeren koffer, f 6,-

Na een dag of 3 Belawan. Adrie van boord. Wel jammer. Niet naar Medan, vanwege Onno. 't Is te ver, en de reis te omslachtig. Dus blijven we aan boord tot 's middags 5 uur. Dan vertrekt de boot weer. 't Zelfde toneel ongeveer als Priok, maar alles op kleiner schaal. En regen. Naar!! Doch de stemming aan dek is niet minder feestelijk.

Sabang is een wonder. Zelfs 't meest verstokte Indische hart, teveel verwend op 't gebied van Indisch schoon, moet hier toch weer in vervoering raken. Dit is grootsch. De baai ligt daar tusschen groene oevers en eilandjes als een tooverzee uit een sprookje. Onwaarschijnlijk blauw en onwaarschijnlijk glanzend. Hier en daar tegen de kust en rond een eilandje vervloeit 't blauw tot een schitterend emerals groen. Vanaf 't schip zie je tegen de heuvels dan de soos (?) liggen. Benevens enkele huizen. Een verrassend gezicht alles. Na de lunch trekken we weg. De stalletjes aan de kade bieden naast de gewone 4711 Eau de Cologne de meest exquise parfums. Worth, Molyneux, Patou enz. En de inlanders prijzen alles aan en hun Fransch is wonderlijk. Maar 't "goedkoope" Sabang blijkt een fabel. Zoo bar veel schelen de prijzen niet. Uitgezonderd enkele dingen. We koopen Coty (?), der traditie getrouw. En cigaretten. En Gardan (?). We bestijgen een tax en rijden naar een meer dat een tragische plas lijkt bij de meren op Java. We nemen foto's (die mislukken) O.a. van de Balvera die we vanuit de hoogte zien liggen als een witte sierlijkheid in 't blauwe water. Ook de Sibajak ligt er, op een afstand.

We varen weg met zonsondergang. Als we na 't eten aan dek komen is er weer niets anders rondom te zien dan water. En ander water dan 't rustige blauwe vlak dat we achter ons hebben. We merken al gauw dat we dobberen op 't befaamde stuk: Sabang - Colombo. Nog diezelfde avond liggen er tal van passagiers willoos en miserabel ter neder. O.a. ettelijke der stoere voetballers! Het Ned. Ind. team, dat in Europa dè kans van z'n leven zal krijgen.

Wij wandelen mijlen. Steeds 't promenadedek om ende om. 't Is een heele parade. Iedereen tracht de zeeziekte door resoluut wandelen de kop in te drukken. Maar 't helpt. Hoe dwaas 't ook lijkt. Beweging en frissche lucht. En vermouth. Ik heb nog nooit zooveel drank binnengehad als tijdens die reis. We worden niet ziek. Goddank. En na 3 dagen Colombo.